φιλόθρεψ

ὁ, Α

προσφιλές υιοθετημένο παιδί.

[ΕΤΥΜΟΛ. Σύνθ. λ. με α' συνθετικό φιλ(ο)-* και δυσερμήνευτο β' συνθετικό -θρεψ, το οποίο ανάγεται πιθ. στο θ. θρεπ- τού ρ. τρέφω (πρβλ. θρεπ-τικός)].